Шўмбел вер-шєр дек лишеммаште
Шокшештын пырткалта вўршер...
Арка ўмбачын кенеташте
Йолт! почылт шинче Куже‰ер.
Мочоло жап – шагал ма, шуко –
Эртале, иктыш оралалт, –
Мый шижынат нимом шым шукто –
Вуж-ж! кондыш писе орава.
Ше‰гелне кодыш Одывлакым...
Чарнурым... сўретла кышкен.
А мый пошкудо-родо-влакым
Ужаш вашкем
Шой велышкем.
...Мо эртыш, уш гычын ок эрте –
Вет тиде корным южгунам
Йолден эрташ пернен шукерте,
Карген ты велне шочмынам.
А кызыт йыр асфальт шаралтын,
От шижыс нимогай торам...
Тыгодым шыргыжал шарнальым
Чын лийшым але мыскарам:
Манеш, кум ял гыч марий-шамыч,
Ош Юмым сєрвалаш келшен,
Кугу Чарнур гыч,
Пукшамбал гыч,
Изи Чарнур гычын эше
Кўсотыш ўжыныт ик картым,
Ялт єрдыж вел гыч кугызам:
«Мал
илашна огеш лий артык* –
Каваш шукта тек йодмынам!..».
А «карт кочат» кумалтыш мутым
Кавашке шуктымо олмеш
Пелешткален так атык-мутык,
Ял калык ончылно, манеш:
«Изи Чарнурлан пу изин тый,
Кугу Чарнурлан – кугунрак,
А Пукшамбаллан томсык киндым
Пуэт ма, огыт – шоно шкак...».
Поктен колтеныт кугызатым.
А калык иктым умылен:
Кава деч йод шўм-чон куатым,
Но иле шкендычын вий ден.
Лач шке вийлан ышташ ўшаным
У курым тыландат кўштен.
Кеч вурсо, ятле кеч саманым –
Она керт весым ойырен.
Жап,
илыш
ончыко каят кеч,
Тугаяк шотдымо – саман...
Чу, тўрлым шонымо кокла гыч
Шой велышкат шуна аман.
Ах, шочмо вер, мылам ўшане:
Мый тыйым пыштенам шўмеш
Кожла йўканым,
нур ўпшаным
Авам тўс дене иквереш.
Авамже ынде, толмым ужын,
Изигапкам почаш ок лек,
Шинчажым шовыч лук ден туржын,
Лишем огеш керт эргыж дек.
Да мом ойлаш – ялнан мучаште
Ыш код эсогыл сурт олмат,
Лач теле гоч йыра‰-пакчаште
Тугак кок ломбо шып кылма.
Чыла тыге.
Нимомак уым
Ом поч мутем ден тыланда:
Ик тукымым шўка вес тукым
Да шо‰гым рвезе ончылта.
А жап шумеке, тудо калык,
Кє кызыт модын куржталеш,
™нарым налын,
уш шындалын,
Илаш у семын тў‰алеш.
Тыштак ила ма, сомыла‰ын,
Сымыстара ма єрдыж вел, –
Мемнанлак манже, кумыла‰ын:
«Чоннан лондемже – шочмо вер!..».
*Артык – уто.
Назад в раздел
